برخی از زوجین معتقدند بعد از رسیدن به ثبات مالی و شغلی مناسب و نزدیک شدن به ۴۰ و ۵۰ سالگی برای فرزند آوری اقدام کنند اما این نگرانی وجود دارد که آیا امکان باروری در این سنین هست؟
آیا بدن ازلحاظ فیزیولوژی تحمل ۹ماه بارداری را دارد ؟آیا فرزندان حاصل از بارداری در این سنین فرزندان سالمی هستند؟
با افزایش سن خانم‌ها به دلیل کاهش تعداد تخمک‌های باقیمانده و اصطلاحاً ذخایر تخمدانی، احتمال باردارشدن آن‌ها کاهش می‌یابد. یک نکته‌ی قابل‌توجه این است که گذشت زمان با کاهش کیفیت تخمک‌ها نیز همراه است این بدان معنی است که تخمک‌ها در سنین بالا به‌راحتی توسط اسپرم مرد بارور نمی‌شوند. بدن خانم‌ها در هر چرخه قاعدگی ،برای باردارشدن به یک عدد تخمک نیاز دارد تا با اسپرم لقاح داشته باشد و در هر چرخه، بدن خانم به‌صورت هوشمندانه مناسب‌ترین تخمک خود را برای آزادسازی انتخاب می‌کند. پس حتی اگر ذخایر تخمدانی کم باشد احتمال بارداری طبیعی در این سنین وجود دارد و البته این مسئله منوط به این است که زوجین از سلامت باروری خود مطمئن باشند و وارد فاز نازایی نشده باشند.
پس اگر قدم به دهه چهارم یا پنجم زندگی گذاشته‌اید و تازه می‌خواهید اقدام به بارداری داشته باشید به پزشک مراجعه کنید تا وضعیت رحم و تخمدان خود و همچنین اسپرم همسرتان به‌طور کامل بررسی شود. در این موارد در صورت تخمک گذاری احتمال بارداری وجود دارد.
باید توجه داشت که در اقدامات کمک باروری همچون ای وی اف که برای بعضی از خانم‌های مبتلا به ناباروری انجام می‌شود، شرایط متفاوت است.
در ای وی اف تعدادی تخمک که در آن سیکل به‌واسطه درمان دارویی رشد کرده‌اند، کشیده می‌شود و در خانم‌های بالای ۴۴ سال به علت کاهش ذخایر تخمدانی و کیفیت تخمک‌ها درصد بالایی از تخمک‌های کشیده شده شرایط مناسب لقاح را ندارند و جنینی تشکیل نمی‌شود یا جنین با کیفیت خوب تشکیل نمی‌شود. در این صورت تنها راه باقیمانده استفاده از روش های اهدایی است .
برای خانم‌هایی که مبتلا به ناباروری هستند اگر به علت سن بالا یا دلایل دیگر تخمک کافی و با کیفیت مناسب نداشته باشند، می‌توانند از تخمک‌های اهدایی خانم‌های دیگر استفاده کنند و این تخمک‌ها با اسپرم همسرشان لقاح داده می‌شود و درصورتی‌که رحم‌خودشان آمادگی کافی داشته باشد، جنین داخل رحم خود فرد قرار داده می‌شود تا امکان بارداری برای خانم فراهم شود.
